18 Ekim 2009 Pazar

Zuzu



Yaklaşık 3,5 sene önce kliniğe bırakıldı Zuzu. Jale hanım onu perişan halde sokakta bulmuştu. Henüz 1 yaşında bile değildi. Belli ki evden atılmıştı. Jale hanımın eşi istemediği için onu barındıramıyordu. Ona bir yuva buluruz umuduyla bize getirmişti.
Pek gönülsüzdük ilk başlarda açıkçası. yine de ilanlarıma cevap veren 2 kişi çıktı. ama çeşitli bahanelerle tekrar geri döndü Zuzu. Bağlanmamaya çalışıyorduk. Gece gündüz klinikte kalıyordu. Yine de şikayet etmiyor, asla çıkıp gitmeye yeltenmiyor, hatta kliniğe gelen annesiz bebek kedilere bakıcılık yapıyordu.
Kliniğin yakınında oturan üniversite öğrencisi Funda gelir gider sever olmuştu onu. Sonunda dayanamadı evine aldı. Belli ki Zuzu 'da çok sevmişti onu mutluydu. Ne zaman tuvalet için sokağa çıksa mutlaka çekiştire çekiştire kliniğe uğrar bize sevgi gösterisinde bulunur öyle giderdi.
Bu mutluluk 1 sene sürdü. Funda'nın şartları değişince Zuzu tekrar kliniğe döndü. Bu zaman içinde biz de oldukça alışmıştık ona.
Ve benim söylemeye cesaret edemediğim sözcükler babasının ağzından döküldü " daha fazla ısrar etmeyelim, anlaşılan Zuzu bizim kısmetimiz"
Böylece bir de köpüş oğlumuz geldi eve. Eve dediysek o bir işadamı. Sabah  kliniğe gider orada vazifesi var, -Halkla ilişkiler müdürü-. Geleni karşılar gideni uğurlar, hanımefendi köpeklere ayrıca alaka gösterir :). Akşam da tıpış tıpış eve gelir :)
Bu arada eli boş gemedi tabii ki Zuzucuk. Onun eve gelmesinden 2 ay sonra 1,5 senedir beklediğimiz haberi aldık kızımız geliyordu!! :)