Kedi/Köpek atılmaz!!!!

. Kedi kopek atilmaz, onunla bir omur gecirilir.




KÖPEK ATILMAZ



Ataşehir'deki hayvan barınağı dolmuş taşmış, yetkililer yakınıyorlar: 'İki gün sonra sıkılıp sokağa atacaksanız kedi köpek almayın!'

Öğrenecekler. Hayvan sevgisini yeni keşfettiler, daha doğrusu içlerindeki 'sevgi verme güdüsünü' insandan hayvana çevirdiler ya (makbul sayılıyorsa bu!), sokağa atmamayı da öğrenecekler... Bu arada bazıları da doğurduğu bebeği cami kapısına bırakmamayı öğrenir belki.

Eve kedi köpek 'moda olduğu için' alınmaz. 'Çocuk oynasın da sıkıldığı zaman savarız' diye hiç alınmaz. 'Komşunun var, bizim de olsun' denilmez. Hayvan oyuncak değildir. Araba da değildir, mobilya da değildir.

Onunla birlikte yaşamak için alınır. Tıpkı evlenir gibi.

Çünkü köpek sevgiyle yaşar. Sevgisiz kalırsa ölür.

Bir arkadaşım köpeğini çiftliğe göndermişti (işleri yoğun, sürekli ilgilenemiyor!), hayvancık yemeden içmeden kesildi, 'atıldığını' düşündü ve intihar etti. Orada çok iyi bakıldığı, yediği önünde, yemediği ardında olduğu halde açlıktan öldü.

Çünkü sahibinin onu terkettiğine inanmıştı.

Ve ben o arkadaşıma kızdığım kadar hiçkimseye kızmadım.

Kimilerinin hiç hoşlanmadığı, 'mekruh' saydığı, kimilerinin ısıracak diye korktuğu köpek, aslında çok zavallı bir yaratıktır. Köpekten korkana acırım.

İnsana muhtaçtır.

Vereceği kemiğe değil, göstereceği sevgiye.

Köpek sevgiyle ayakta durur.

Ve köpekle bir ömür birlikte geçirilir.

Merak etmeyin canım, sizin kadar yaşamaz! En fazla on, on beş yıl sonra o sizi bırakacaktır!

Ve onun nasıl elden ayaktan düştüğünü göreceksiniz. Artık hoplayıp zıplayamayacak, çişini tutamayacak, gözleri görmeyecek. Eskisi gibi maskaralık edip sizi eğlendiremediğini, sizi gerektiği gibi koruyamadığını hissedip üzülecek.

Bunu da yaşayacaksınız. Ve onu kendi elinizle gömeceksiniz. Ve kahrolacaksınız.

Çünkü sevginin kıymetini anlamanız için onu yitirmeniz de gerekiyor.

Haa, bakınız, kedi, köpek gibi değildir.

O, siz olmadan da yaşar.

Çünkü bencil, çıkarcı, ikiyüzlüdür. Ama, insan ölçülerine göre! Kedi ölçülerine göre, hayır.

İnsanın köpekle ilişkisi, karşılıklı bir ilişkidir. İki taraf da birbirlerine birşeyler verirler ve karşılığında birşeyler alırlar.

Oysa kedi sevgisi tek taraflıdır. Kedi sizi sevmez, kedi kendini sever. Siz onu karşılık beklemeden seveceksiniz.

Kedi nankördür. Size göre... Ona sorarsanız, hayır.

Ve kedi insana çok çok önemli bir şey öğretir: Nankörü de sevmeyi!

Karşılık beklemeden, çıkar ummadan, yalnızca sevmek için, sevmenin tadına varmak için sevmeyi.

'Tam okşarken okşarken tırmalıyor namussuz', öyle mi?

Ne yani, çocuğunuz 'okuyup doktor, avukat, mühendis' olmasa da, hırsız çıksa, katil çıksa onu sevmeyecek misiniz? İşte bunun gibi bir şey...

Koltuklarınızı parçalayacak, içinizden kalayı basarak tamir ettireceksiniz, yüzünü değiştireceksiniz. Buna katlanacaksınız. Gel dediğiniz zaman gelmeyecek, git dediğiniz zaman gitmeyecek, laf anlamayacak ve dinlemeyecek, boyun eğeceksiniz. Siz onu sevmek istediğiniz zaman değil, o size kendini sevdirmek istediği zaman sokulacak kucağınıza. Alışacaksınız. Öğreneceksiniz.

Neyi mi? 'Sevip de karşılık bulamamanın' ne demek olduğunu!

Bir çeşit 'education sentimentale' yani hanımlar beyler! Hayat mektebinde mis gibi hayat dersi...

İki gün sonra sıkılıp atacaksanız almayın, bu işe hiç kalkışmayın. Kedi köpek atılmaz, onunla bir ömür geçirilir. Çocuğunuz için katlandığınız fedakarlığa kedi köpek için katlanamayacaksanız girmeyin bu işe. Çünkü o da 'bir nevi' çocuktur, hiç büyümeyecek ve sizden önce ölecek bir çocuk.

Yürütemeyecekseniz, evlenmeyin de. İşte onun gibi. Çünkü o da 'bir nevi' evliliktir, bir nevi karı ya da kocadır.

Çocuk sevmeyenin, insan sevmeyenin, hayvan sevmeyenin de Allah bin belasını versin, tamam mı?

ENGİN ARDIÇ

Ocak 2001 Star Gazetesi